»» بررسی مکلارن P1، موشک انگلیسی
با معرفی مکلارن P1 از همان اول مشخص بود که با یک سوپرماشین هیجانانگیز روبرو هستیم. تست شتاب این خودرو نشان داد که P1 قادر است تا در مدت ۲/۷ ثانیه به سرعت ۹۶/۶ کیلومتر بر ساعت برسد و این تلاش را تا رسیدن به مرز ۳۵۰ کیلومتر بر ساعت ادامه دهد. البته این اعداد در دنیای سوپرماشینها چندان عجیب و غریب نیستند. پورشه 911 توربو S در ۲/۶ ثانیه سرعت ۹۶/۶ کیلومتر بر ساعت را رد میکند و مک لارن F1 در ده 90 نیز 32 کیلومتر بر ساعت سرعت نهایی بیشتری داشته است. چیزی که ۳۷۵ نمونهای که از P1 ساخته میشود را از بقیه رقبایشان متمایز میکند، توانایی آنها در گرفتن پیشرانه از یک موتور V8 قدرتمند 727 اسببخاری با دو توربوشارژر و یک موتور الکتریکی ۱۷۷ اسببخاری است که این موتور الکتریکی از یک بسته باتری لیتیومی استفاده میکند. وجود این پیشرانه الکتریکی باعث میشود که نیرو به صورت پیوسته برای سرعتگیری و شتاب بیشتر در دسترس باشد.
البته تصور اینکه مکلارن P1 هیچگونه مشکلی ندارد، کار اشتباهی است. مشکلات زیاد هستند. مثلاً در پیچ، پا را از روی پدال گاز برداشته و فرمان را بچرخانید؛ خواهید دید توربوها چه صدای دلهرهآوری از خود نشان میدهند. میتوانید زوزه مکش جریان هوا در لولههای تنفسی توربو در مسیرش به ۸ محفظه احتراق داخلی را حس کنید. صدای موتور نیز به نسبت دیگر خودروهای جاده زیاد است. دانههای مصالح سطح جاده وقتی به بدنه فیبرکربنی برخورد میکنند، میتوانند مشکلات و سر و صدای زیادی ایجاد کنند.
با این حال، تمام نگرانیها در مورد این که یک سیستم هیبریدی نمیتواند هیجان زیادی در رانندگی با یک سوپرماشین ایجاد کند، بیاساس است. حداقل در مورد مکلارن P1 و مدلهایی مانند فراری لافراری و پورشه 918 در این کلاس، چنین چیزی درست نیست. کار کردن موتور الکتریکی به راحتی قابل لمس نیست؛ ولی این پیشرانه با آرامش و بدون هیچ کار اضافی، اطمینان زیادی را برای شما ایجاد میکند. P1 را میتوان برای مسافتی در حدود ۶ مایل به صورت کامل با پیشرانه الکتریکی هدایت کرد. امّا هدف اصلی از استفاده از این موتور برای تنظیم یکنواختی انتقال نیرو از موتور بنزینی است.
هر کدام از ۷۲۷ اسببخار پیشرانه حرکت ۲/۰۴ کیلوگرم از وزن کلی ۱۴۹۷ کیلوگرمی P1 را به خود اختصاص میدهند و این قبل از زمانی است که موتور الکتریکی نیز به ترکیب پیشرانه اضافه شود. این در حالی است که مدلی مانند لامبورگینی اونتادور برای هر اسببخارش، ۲/۶۷ کیلوگرم وزن دارد.
در کنار تنظیمهای زیادی که برای حالت رانندگی درنظر گفته شده (حالتهای کممصرف، نرمال، اسپورت، پیست و مسابقه)، یک دکمه «بوست» وجود دارد که به راننده این امکان را میدهد که به طور کلی از پیشرانه بنزینی استفاده کند. در حالت «بوست»، موتور الکتریکی تنها زمانی گشتاور خروجیاش را به کار میاندازد که شما دکمه IPAS (سیستم دستیار قدرت لحظهای) را در میله سمت راست فرمان فشار دهید. بعد از این مرحله، دیگر تمام پیشرانه P1 در اختیار شماست. البته در نظر داشته باشید که پیشرانه بیشتر از ۹۰۳ اسببخار در مجموع نیست و بیشتر از این مقدار، شاید راننده را از وضعیت عادی خارج کند. مکلارن برای قابلیت IPAS چیزی بیش از یک نمایش سرعت برای مسافران درنظر نگرفته است.
عملکرد P1 در حالت «مسابقه» نیز متحیّر کننده است. وقتی این حالت انتخاب شود، بدنه به اندازه ۲ اینچ پایین میآید. این کار به وسیله سیستم تعلیق هیدروپنوماتیک صورت میگیرد. وقتی این سوپر ماشین به زمین نزدیکتر میشود، مانند این است که از آن نیرو میگیرد. البته در این حالت، دیگر P1 نمیتواند در یک خیابان معمولی و با دستاندازهای احتمالی باشد؛ چون در این صورت، گرفتن نیرو از زمین بسیار جدّی میشود! در این حالت، P1 در سرعت ۲۶۰ کیلومتر بر ساعت میتواند نیروی رو به پایین ۶۰۰ کیلوگرمی داشته باشد و از سرعت بالا میتواند با نیروی 2.0g ترمز کند.
دیسکهای ترمز به صورت اختصاصی توسط شریک فرمول یک مکلارن، یعنی اکهبونو (Akebono) ساخته شدهاند. دیسکها توسط یک لایه سیلیکون کاربید پوشیده شده و دارای سطح نهایی آینهای زیبا و صیقلی هستند. این دیسکها با کالیپرهای مونو بلوک ۶ پیستونه در جلو و ۴ پیستونه در عقب همراه هستند که نیروی متوقفکننده زیادی را ایجاد میکنند و از جیغهای ترمزهای کربنسرامیکی خبری نیست. همچنین، سیستم ترمز بهوسیله پدالی کنترل میشود که عملکرد آن خطی است؛ نه کاملاً نرم است و نه کاملاً سخت. از آن سیستمهایی که از نیروی ترمز برای شارژ باتری استفاده میکنند هم خبری نیست. به جای آن، موتور به عنوان ژنراتور برای شارژ باتریها عمل میکند.
سیستم فرمان نیز هیچگونه مشکلی را برای شما ایجاد نمیکند، این سیستم به صورت الکتروهیدرولیکی است که کنترل بسیار خوبی را در پیچها برای راننده فراهم میکند؛ انگار که مستقیماً از طرف مغز فرد کنترل شود. بهترین شرایطی که میتوان از یک سیستم فرمان انتظار داشت.
در مورد کابین مکلارن P1 باید گفت که اگر به دنبال طراحی داخلی در سطح بوگاتی ویرون میگردید، باید به سراغ کمپانی دیگری بروید. با این حال، یه دسته از دکمهها و ابزارها به همراه یک نمایشگر دیجیتالی بزرگ به جای عقربهها خواهید داشت. این خودرو، دارای سیستم راهبری و صوتی است که پیدا کردن ابزارهای کنترل آنها بسیار سخت است. صندلیهای راحت مکلارن به صورت دستی تنظیم میشوند ولی در عین حال، خبری از گرمکن نیست.
کیفیت سواری خودرو به شکلی عجیب خوب است و سیستم تعلیق هیدروپنوماتیک بسیار مناسب بر روی آسفالت عمل میکند. با این حال، وضعیت سیستم تعلیق در حالتهای مختلف رانندگی مانند نرمال و اسپورت متفاوت است. به عنوان در حالت «پیست» جذب نیرو در یک حالت حدّی قرار دارد؛ ولی با این حال، باز هم در مسیرهای ناهموار باز هم احساس بدی به شما دست نمیدهد.
مکلارن P1 یک سوپرماشین هیجانانگیز است که همیشه این موضع را به صاحبش یادآوری خواهد کرد. در ادامه مشخصات و نتایج تست این خودرو را مرور خواهیم کرد.
مشخصات:
- نوع خودرو: موتور وسط، دیفرانسیل عقب، ۲ سرنشین، ۲ در کوپه.
- قیمت مدل تست: ۱۱۵۰۰۰۰ دلار (فروخته شده)
- پیشرانه: ۳/۸ لیتری V8 با دو توربوشارژر، DOHC 32-valve با قدرت ۷۲۷ اسببخار و گشتاور ۷۲۰ نیوتنمتر. موتور الکتریکی AC permanent-magnet با قدرت ۱۷۷ اسببخار و گشتاور ۱۳۰/۱ نیوتنمتر. قدرت مجموع: ۹۰۳ اسببخار.
- گیربکس: ۷ دنده اتوماتیک دوکلاجه با قابلیت شیفت دستی.
ابعاد:
- فاصله دو محور چرخها: ۲/۶۷ متر.
- طول ماشین: ۴/۵۹ متر.
- عرض: ۱/۹۴ متر.
- ارتفاع: ۱/۱۴ تا ۱/۱۹ متر.
- وزن کلی: ۱۴۹۷ کیلوگرم.
تستهای سرعت:
- صفر تا ۹۶/۶ کیلومتر بر ساعت: ۲/۷ ثانیه.
- صفر تا ۱۶۰/۹ کیلومتر بر ساعت: ۵/۱ ثانیه.
- عبور از یکچهارم مایل: ۱۰ ثانیه با سرعت نهایی ۲۳۶/۵ کیلومتر بر ساعت.
- سرعت نهایی: ۳۴۹/۲۳ کیلومتر بر ساعت.
مصرف سوخت:
- تخمین سازمان حفاظت محیط زیست امریکا: ۱۴/۷ لیتر در شهر و ۱۱/۲ لیتر در بزرگراه در هر ۱۰۰ کیلومتر.